این روزها به همان اندازه که آسمان مازندران تنیده در بال های به هم فشرده و پرواز زیبای پرندگان مهاجر است و مزارع و شالیزارها و آبگیرهایش آغشته به حضور پرغوغا و شورانگیز و تماشایی این سپیدبالان دوست داشتنی، بازارهای فریدونکنار هم مملو از پیکرهای بی سر و گردن شکسته و دست و پا بسته و غرق در خون آن دسته از پرندگانی است که از بی شمار دامگاه میزبانان نامهربان، راه گریزی نیافته اند؛ قتلگاه هایی که سال هاست فصل مهمانی پرندگان مهاجر را به پاییز غمبار عزا تبدیل کرده و عزمی برای برچیدنش نیست؛ حالا اما تشکل های مردم نهاد مازندرانی خود به میدان آمده اند و پویشی راه انداخته اند به نام «نه به کشتار پرندگان» تا بلکه بساط این مهمان کشی را برچینند.