جامعه نیز مانند انسان ها و موجودات دیگر دچار آسیب ها و آفت ها می شود. یکی از این آفت ها که موجب تضعیف حکومت ها می شود، فساد در عرصه های مختلف از جمله سیاست، اقتصاد و فرهنگ است. از همین رو است که شاهدیم مبارزه با فساد در جنبش ها و انقلاب ها نقش محوری بازی می کند. در انقلاب اسلامی ایران نیز همین طور بود و مردم به جد به فساد حکومت پهلوی اعتراض داشتند. اکنون نیز مقابله با فساد یکی از ضروریات اصلی جامعه است. به هر حال همه در معرض خطا و اشتباه هستند و قدرت نیز با خود فساد می آورد. در این میان نظارت یکی از اصلی ترین عوامل مقابله با فساد است و به همین خاطر اندیشمندان حوزه سیاست اصل تفکیک قوا و نظارت بر نهادهای قدرت را مطرح کرده اند. میزان در معرض فساد بودن یک جامعه معلول عوامل مختلفی است. نکته ای که باید در نظر داشت این است که مشکلات کنونی در عرصه های مختلف سبب افزایش انتظارات مردم از دولت و حکومت می شود. ارایه لایحه بودجه 97 و واکنش های مردم نیز ثابت کرد که میزان حساسیت جامعه نسبت به مسائل اقتصادی چقدر افزایش یافته است. در شرایط فعلی با توجه به حجم فساد در کشور و وجود شبهات مختلف در امر صرف منابع مالی کشور، لازم است که همه قوا و جناح های سیاسی کشور با یک رویکرد همگرایانه و همدلانه در راستای مبارزه با فساد حرکت کنند. در این میان اگر نمایندگانی پرچمدار مبارزه با فساد می شوند و می گویند که باید از خود شروع کنیم باید از سوی دیگر نمایندگان مورد استقبال قرار گیرند. حساس شدن و واکنش نشان دادن نسبت به کسانی که پرچمدار مبارزه با فساد هستند موجب بدبینی مردم می شود. هرچه باشد نمایندگان مجلس به عنوان چشم بینای مردم در مجلس شورای اسلامی باید ناظر بر دخل و خرج بودجه باشند و برای مقابله با فساد در همه عرصه ها تلاش کنند.