در سال های ابتدایی انقلاب اسلامی موج ترورها بیشتر معطوف به ترور شخصیت های سیاسی و امنیتی کشور بود اما پس از طرح موضوع پرونده هسته ای ایران و دستیابی کشورمان به سطوح بالایی از دانش هسته ای و پس از آنکه دشمن نتوانست روند رشد فزاینده علمی کشور را با تحریم و تهدید متوقف کند، دست به کار ترور دانشمندان هسته ای شد.

بر همین اساس، در 22 دی ماه سال 88 اولین دانشمند هسته ای ایران به نام دکتر مسعود علی محمدی جلوی درب منزلش ترور شده و به شهادت می رسد. حدود یک سال پس از این واقعه، در تاریخ 8 آذر 89 دوتن دیگر از دانشمندان هسته ای کشورمان هدف تیم های ترور سرویس های اطلاعاتی دشمن قرار گرفتند که یکی از این عملیات ها منجر به شهادت دکتر مجید شهریاری، استاد فیزیک دانشگاه شهید بهشتی شد و عملیات دیگر با هوشیاری دکتر فریدون عباسی ناکام ماند.