یکی از مشکلات صنایع ما کمبود نقدینگی است اما کمبود نقدینگی همه مساله نیست. مشکلات تولید دارای ابعاد گسترده ای است و قطعا پرداخت نقدینگی نمی تواند همه مشکلات را حل کند. اگر می خواهیم تولید رونق پیدا کند باید مشکلات را به صورت جامع ببینیم و یک استراتژی بلند تبیین شود.

اعطای تسهیلات می تواند تسکین دهنده مشکل تولید باشد، اما مشکل همه صنایع در کشور یکسان نیست و باید برای حل این معضل، فناوری تولید را به روز کنیم. به جای 50 هزار میلیارد تومانی که قرار است به بخش تولید در قالب تسهیلات ارائه شود بهتر است رایزنی هایی انجام شود که فناوری روز تولید وارد کشور شود.

نبود فناوری مانند این است که یک خودروی فرسوده سوار می شویم و باید هر روز آن را تعمیر کنیم. نزدیک به چهار دهه می شود که از عمر فناوری تولید در کشور ما گذشته و تنها راه حمایت از بخش های تولیدی، جلب مشارکت های سرمایه گذاری داخلی و خارجی است. سرمایه گذاران اکنون در ایران به کارهای دلالی و واسطه ای در بخش واردات به دلیل سودده بودن وارد می شوند و کمتر در تولید سرمایه گذاری می کنند. اگر تولید سودده شود قطعا این سرمایه گذاری تغییر خواهد کرد.