پاسداشت شب یلدا از بعد اجتماعی و روانشناختی اثرات خیلی خوبی دارد. یکی از کارکردهای آن بحث حمایت اجتماعی است. جمع شدن خانواده کنار هم نشانه همین حمایت اجتماعی است. حافظ خوانی و شاهنامه خوانی توسط ریش سفیدان خانواده در راستای همین حمایت اجتماعی است. این اتفاق می تواند احساس ادراک حمایتی خانواده و حمایتی اجتماعی ایجاد کند.

کارکرد دیگر شب یلدا در بحث هویت اجتماعی است. به این مفهوم که ما خودمان را به عنوان یک ایرانی با رسوم و آدابی بشناسیم و در واقع یک انسجام هویت پیدا کنیم. جشن گرفتن شب یلدا برای ما به نوعی هویت اجتماعی می سازد. اثر مهم دیگر اجتماعی، پاسداشت شب یلدا در ایجاد نشاط اجتماعی است. این کارکرد از آنجا مهم است که می تواند حال ما را بهتر کند. آن هم در شرایطی که به دلایل بسیار و وجود برخی بحران ها جامعه ما دچار افسردگی است.

بنابراین وجود چنین آیینی می تواند در افزایش نشاط اجتماعی کشور بسیار نقش داشته باشد. در جامعه ای که ما باید هر مساله ای را بهانه کنیم برای تزریق شادی به مردم آن هم وقتی مسئولان تلاشی برای ایجاد این شادمانی نمی کنند شب یلدا می تواند بهانه بسیار مناسبی برای ایجاد شادمانی میان مردم باشد.

همه این عوامل می تواند تاثیر روانی خوبی در مردم داشته باشد. به این مفهوم که می تواند آنها را امیدوارتر کند، اخلاق آنها را بهتر کند و میزان غمگینی را میان آنها کاهش بدهد.

شب یلدا و جشن و آیین های اینچنینی بهانه های خوبی است که مسئولان می توانند با کمک آن نشاط اجتماعی را افزایش دهند.

باید تاکید کرد فضای روانی مردم به شکلی است که به این مناسک و مراسم نیاز دارند. درواقع برگزاری برنامه های اینچنینی در پارک ها می تواند در فضای روانی مردم موثر باشد. شب یلدا را باید فرصتی مناسب دانست برای احیای خانواده و جامعه، زیرا اگر خانواده شرایط مطلوبی به دست بیاورد از مشکلات جامعه کاسته می شود.