هریک از نمایندگانی که تحت حمایت یک جریان سیاسی به مجلس شورای اسلامی یا شوراهای شهر و روستا راه پیدا می کنند، تعهداتی نسبت به آن جریان خواهند داشت. در تمام دنیا احزاب افراد را برای کاندیداتوری در انتخابات، گزینش کرده و مردم را برای رای دادن به آنها بسیج می کنند. از همین رو یک مسوولیت متقابل بین کاندیدای پیروز و حزب به وجود می آید. در کشور ما اگرچه احزاب چنین کارکردی ندارند اما اصلاح طلبان در انتخابات های پیشین نوعی حرکت جبهه ای را آغاز کردند که چنین تعهداتی نیز از ملزومات این حرکت جبهه ای خواهد بود. کارنامه کسانی که به عنوان نمایندگان مجلس یا شورای شهر انتخاب شده اند، به حساب پشتیبانان و حامیان شان نوشته می شود. مردم بر اساس عملکرد آنها درباره جریان اصلاحات قضاوت می کنند و در انتخابات بعدی به دیگر کاندیداهای این جریان رای می دهند. در ایران چون حزب به صورتی که باید، پا نگرفته است و احزاب نیستند که کاندیدا معرفی می کنند، مسوولیت به گردن جبهه اصلاح طلب و اصولگرا گذاشته می شود. این درست نیست که کسی از برگ اصلاح طلبی استفاده کند و وارد مجلس شود اما در مجلس بر خلاف اهداف اصلاح طلبی عمل کند. مردم در این صورت تصور می کنند که جریان اصلاحات از رای مردم سوءاستفاده کرده است. به هر حال این جریان سیاسی در معرض پرسش مردم قرار می گیرد. بنابراین عملکرد نمایندگان در مجلس نباید به گونه ای باشد که مردم از اصلاح طلبان سلب اعتماد کنند. اصلاح طلبان هم وظیفه دارند که افرادی را به مردم معرفی کنند که نسبت به وظیفه خود احساس مسوولیت داشته باشند و کارنامه موفقی از خود در جایگاهی که هستند، ارایه کننند. آنها باید با تحلیلی دقیق و ارزیابی مشخص از افراد لیست های انتخابات را ببندند.