برخی از مسئولان مربوط به موضوع آلودگی هوا چنان در شرایط اعتماد به سقف می گویند: کارگروهی برای رسیدگی به آلودگی هوا تشکیل شده است که انگار قرار است خروجی این جلسه که کمیته اضطرار نام دیگرش است، چیزی بجز «همون همیشگی!» باشد. از قرن ششم هجری تا همین امروز صبح خروجی تمامی این جلسات چیزی به غیر از تعطیلی مدارس ابتدایی بجز فیروزکوه و دماوند نبوده است.دیگر جلسه به چه دلیلی تشکیل می دهیم و مسئولان را در این آلودگی هوا و این سرب ها به زحمت می اندازید؟ خصوصا که الان تا حلق مان مملو از عناصر جدول مندلیف شده است؟(جناب مندلیف به خودت بیا! تو با این هوا چه کردی؟!).

حالا الان خیلی پیشرفت کرده ایم، قبلا دعوا بر سر این بود که چه کسی مسئولیت آلودگی هوا را برعهده بگیرد.بنده حتی یک بار جهت اعتراض به آلودگی هوا به انجمن برنج(!) حواله داده شدم و گفتند: هرچیه زیر سر انجمن برنجه. انجمن برنج هم گفت: تو وقتی نمیدونی آلودگی هوا به ما مربوط نیست دیگه تکلیفت مشخصه، حیف سرب! باید بری دفتر صنف ماهی فروشان و آکواریوم سازان جیگر من!

ببینید حل مساله آلودگی کار سختی است و ما خسته می شویم و خیلی هم دردسر دارد.از کجا شروع کنیم اصلا؟

الف- کیفیت بنزین را استاندارد کنیم؟ بنزین اصلا اهل تساهل و تسامح است؟

ب- خودروها را استاندارد کنیم؟ اصلا شما می توانید با پیکان و پراید و نیسان وارد دیالوگ شوید؟

ج- به کارخانه ها اخطار بدهیم؟ اصلا کسی در کارخانه ها کار می کند که اخطار ما را بشنود؟!

د- زیر ساخت ها و سیستم حمل و نقل عمومی را اصلاح کنیم؟ مردم دل شان برای مینی بوس های فیات که خود کارخانه فیات هم دیگر زیر بارشان نمی رود، تنگ نمی شود؟

خلاصه این همه کار را ما انجام بدهیم، پس مردم چه کار کنند؟ شما اگر از خانه خارج نشوید، موارد بالا اصلا موضوعیتی پیدا نمی کنند. در نتیجه امروز هم مدارس تعطیل هستند، فردا هم تعطیل هستند، هر زمان هم که برگردید همین است. سعی کنید با گوگردها و سرب ها دوست شده و با یکدیگر مسالمت آمیز زندگی کنید. به مسئولان هم گیر ندهید، تجربه ثابت کرده مسئول امروز، منتقد فرداست و شهردار دیروز که با نیسان مجوز انبوه سازی صادر می کرد، پس از دوران مسئولیت، در کنار بنده و شما منتقد وضعیت فعلی می شود.