«حسین محمدحسین» یکی از قدیمی ترین اهالی محله درکه نیز از روزهای دوری می گوید که حسینیه با چادرهایی که اهالی از خانه های شان می آوردند برپا می شد، «15 روز مانده به شروع ماه محرم با بزرگ ترهای محله دور هم جمع می شدیم تا با پارچه های مشکی، خیمه عزا بر پا کنیم. آن روزها هر گوشه از خیمه را طاق نما می گفتند که به یک طایفه تعلق داشت. سال های زیادی اهالی زیر همان خیمه عزاداری می کردند تا اینکه حدود 50 سال پیش ساختمان اینجا ساخته شد. ساختمان حسینیه بیش از 4 بار بازسازی شده که همیشه هزینه آن را اهالی تقبل کرده اند. امروز در طبقه همکف حسینیه کتیبه ها، علامت ها و نمادهای قدیمی وجود دارد و طبقه بالایی مخصوص بانوان و طبقه پایین هم برای آقایان است.» قدیم ها از روز پنجم به بعد در زمین حسینیه عزاداری اهالی محل شروع می شد که تا سوم شهادت امام حسین(ع) هم ادامه داشت. او می گوید: «دهه اول و دوم ماه محرم هر شب عزاداری می کنیم اما دهه سوم ماه محرم عزاداری صبح ها انجام می شود.» همچنین سید احسان مرتضایی نیز در مورد مراسم عزاداری سالار شهیدان در این تکیه می گوید: از اولین شب آغاز محرم در این تکیه هر شب مراسم عزاداری برپاست که تا 20 محرم ادامه دارد. بعد از آن هم مراسم روضه خوانی تا اربعین، هرروز صبح برگزار می شود. بعد از آن هم دوباره از اربعین تا زمان شهادت امام حسن و امام رضا دوباره این تکیه هر شب میزبان عزاداران حسینی است.