ایثار نمادی از شعله های فروزان سرایش جاودانگی است که چشیدن از زلال آن، پیمایش دایره پر فروز را طلب می کند؛ باید گام برداری، شعله ور شوی و بسوزی تا گلبرگ های خاکستر تو سبکبال و طاهر بشارت وصل گیرد.«شهید» ترجمان عشق و سوختن، پرواز و زندگی و بقا و ماندگاری است چرا که «ایثار» جانمایه حیات جاودان است. برای آن عزیزانی که وجودشان را در حریم سرخ فام عشق به امانت گذاشتند و با درخشش فروغ خود ظلمت تیرگون را شکستند.حادثه ای که در آن دریانوردان دریادل جانشان را از دست دادند، همزمان شده با روزهای حادثه آتش سوزی و آوار ساختمان پلاسکو که شماری از عزیز مردان آتش نشان در آن جان باختند که هر دو حادثه جانسوز و جانکاه است.

تقدیس واژه های ایمان، شجاعت، وفاداری و شکیبایی که در عاشورای حسین(ع) همزمان در فرات و کربلا موج می زد ادای احترام است در برابر کربلاییان که نام شان با نام پیشوای آزاده شان متبرک می شود.امروز درد از همه واژه ها و کلمات می ریزد اما باید نوشت از شکوه بی مانند دریادلان دریانورد؛ آنهایی که عمری خود را برای آسایش ما به دلخواه در قفس های آهنی دور از سرزمین و خانواده محدود کردند؛ انسان هایی که زنده بودند دل به دریا زدند و بی منت چه در زمان جنگ و چه در دوران تحریم با همه مشکلات، این غول های شناور را درعرصه دریاهای بین المللی از بندر به بندر هدایت کردند تا گندم به نان تبدیل شود.اگر امروز خاک از در آغوش گرفتن آنان محروم است اما دل آبی دریا همچنان که عمری همدم و منتظرشان بود، آنها را عاشقانه به سینه می کشد. اگرچه غم انگیز است اما این دریادلان به دریا پیوستند.ای کاش مظلومیت همه دریانوردان و آتش نشانان را تا زنده هستند درک کنیم و تلاش آنها را ارج بگذاریم که ندیدن روزی که برای نخستین بار کودکم به راه می افتد به همان اندازه دشوار است که حالا همان کودک بهانه پدری را می گیرد که حتی مزاری در خاک ندارد. دلمان گرفت و از این غم شکست.