پای «مرگ» که به میان «زندگی» می آید، اتفاقات عجیبی رقم می خورد. دست کم در ایران ما «مرگ» ابعاد فرازمینی بسیاری دارد. کم حدیث نخوانده ایم: آیات بسیاری از قرآن را هم برای استناد داشته ایم. ضرب المثل هم درباب مرگ کم نداریم اما آخرالامر به این جمله می رسیم که «مرگ حق است اما برای همسایه.»

به راستی «مرگ» یکی از واقعی ترین و ملموس ترین رویدادهای «زندگی» است که به سبب ناشناخته بودنش، هراس های مان را دامن می زند تا برای رهایی از این هراس ها دست به دامن «امید» غیرواقعی شویم. اما آنچه را از مرگ فهمیده ایم این است که ازدست دادن و جای خالی عزیز برای مان سخت است و آن «تنهایی» فطری مان را تحریک می کند