اگر به رابطه دانشگاه و جامعه از یک سو و تغییر مداوم جوامع از سوی دیگر نظر داشته باشیم، آنگاه دانشگاه باید همواره نسبت خود را با «جامعه در حال تغییر» تعریف کند. به این منظور، دانشگاه باید علاوه بر آموزش، به پژوهش های پیشرو و کاشف حقیقت توجه داشته باشد و نتایج پژوهش ها را آموزش دهد. به دیگر سخن، جامعه در حال گذر و تغییر با هدفی معطوف به آینده، نیازمند پژوهش های نوینی است که مراکز پژوهشی و بخش تحصیلات تکمیلی دانشگاه ها عرضه می دارند. به این معنا، نظام آموزش عالی باید هم آموزش و هم پژوهش را جدی بگیرد و نظام سیاستگذاری و ترویجی خود را بر یافته های جدید پژوهشی مبتنی سازد.