مدافعان قرآن مطلا برای توجیه ساخت چنین چیزی دست به دامن آمار و ارقام شده اند. با سازنده کشتی گفت وگو گرفته اند تا به من و شما ثابت کنند اتفاق خاصی رخ نداده. پول زیادی خرج این اثر نشده و در نهایت همه این شانتاژها زیر سر دشمنان اسلام و انقلاب و نظام است. البته به حکم از کوزه برون تراود که در اوست نباید از این دوستان انتظاری بیش از این داشت. آنها از همان روز اول طرفدار احکام ظاهری اسلام بودند و غایت شان از دینداری همین برقع و آستین بلند بود و بس. ذیل همین تفکر ظاهرپرستانه بود که بانکداری ما سر از این جاها درآورد و صدا و سیمای ما در پوشش تبلیغ دین مبلغ سکولاریسم شد و مصرف زدگی با آرایه ای از شعارهای دینی مهم ترین شاخصه جامعه اسلامی. نکو گرفتن صورت و غافل شدن از معنی تقدیر تاریخی ما در چند دهه گذشته بوده. مدافعان قرآن طلا خوشحالند از اینکه آیات شریفه قرآن به زیباترین شکل ممکن جلوه پیدا کرده. اینکه چنین چیزی اصلا زیبا هست یا نه فعلا موضوع ما نیست. موضوع این است که مدافعان قرآن مطلا اصلا برای شان معنا اهمیت ندارد. جامعه قرآنی از منظر آنها یعنی همین. یعنی احترام گذاشتن به قرآن. احترام گذاشتن به قرآن هم در نگاه اهل ظاهر یعنی اینکه آن را با ارزشمندترین چیزی که در این عالم وجود دارد زینت دهیم. یعنی با طلا. درست مثل آن حاکمی که دوست می داشت خانه خدا را با طلا زینت بخشد. در نگاه این دسته از بندگان خدا چیزی به نام العدل اساس الملک یا العدل اساس الاحکام محلی از اعراب ندارد. البته ممکن است این عبارات را با طلا بنویسند و در تابلویی گران قیمت بگذارند و روی دیوارهای خانه های شان نصب کنند اما با معنا و محتوای این عبارات کاری ندارند. اصولا تامل و تفکر در چیزی کار سختی است و به همین دلیل پیامبر اسلام یک ساعت تفکر را برتر از هفتاد سال عبادت دانسته اند.