آیا می توان در ریشه یابی اعتراضات اخیر، سهمی هم برای ضعف نظام ارتباطی و اطلاع رسانی قائل شد؟ آیا آگاه نبودن مردم از پیشرفت ها و دستاوردهای زیربنایی و روشن نشدن افکار عمومی از دلایل برخی کاستی ها و ارتباط نداشتن برنامه ریزی شده و مستمر مسئولان با مردم، لکنت زبان و حرف نزدن با مردم و نشنیدن صدای آنان، در شکل گیری، تقویت و تداوم زمینه های ایجاد اعتراضات سهمی ندارد؟ آیا رهاکردن جامعه اطلاع رسانی کشور به حال خود و نداشتن هیچ گونه راهبرد فعال و تعامل لازم با آنها در کاهش سرمایه اجتماعی موثر نیست؟ بی تردید اگر نظام سیاسی را یک «ابرسیستم» تلقی کنیم، سیستم ارتباطی کشور به عنوان یکی از نظام های فرعی آن،