اروپایی ها در چند ماه گذشته که برجام در حال اجرایی شدن است از یک سو از برجام حمایت کرده اند و از سوی دیگر با ادعاهای مقامات آمریکا علیه فعالیت های دفاعی و همچنین برنامه های منطقه ای جمهوری اسلامی ایران، همنوایی کرده اند. این رویکرد در ادامه مواضع کشورهای قاره سبز در گذشته است و اروپاییان از گذشته نیز در مورد توانمندی های دفاعی ایران حساس بودند.

البته این حساسیت های اروپا با فراز و فرودهایی همراه بوده است و به عنوان مثال در مقطعی که صحبت از مذاکرات هسته ای مطرح شد، این مذاکرات، اولویت اروپاییان شد و روی این موضوع تمرکز صورت گرفت تا بعد از حل آن، وارد مذاکره در موضوعات دیگری شوند.

بنابراین اروپاییان در این زمینه آمادگی ذهنی داشتند و حال که ترامپ شروطی را در مورد برجام مطرح کرده است، اروپاییان تصور می کنند ممکن است این شروط منجر به اختلال در برجام شود، لذا فضا را برای بروز و ظهور موضوع ذهنی خود آماده می بینند.

واقعیت این است که اروپا نیز همچون آمریکا تمایلی به دستیابی ایران به منافع خود در منطقه ندارد و با ادعاهای آمریکا در این موارد، هم عقیده هستند. البته تفاوت اروپا با آمریکا این است که تاکید دارد سایر مسائل اختلافی با جمهوری اسلامی ایران به غیر از موضوع هسته ای باید در فضایی خارج از برجام، حل و فصل شود. تصور اروپایی ها این است که طرح تحریم هایی خارج از موضوع هسته ای، ضمن این که خواسته های آنها را برآورده می کند صدمه ای هم به برجام وارد نمی کند؛ این در حالی است که بدون تردید ورود اروپا به موضوعات غیرهسته ای و همگرایی و همصدایی با ترامپ در موضوع موشکی، در برجام تاثیر خواهد گذاشت. بدون تردید مطرح شدن موضوعات غیرهسته ای موجب نقض روح برجام خواهد شد، چرا که باید مطابق بندهایی از برجام، اجرای آن همراه با حسن نیت باشد و از هرگونه اعمال سیاست با هدف خاص تاثیرگذاری منفی و مستقیم که به عدم دستیابی ایران از منافعش در برجام منجر شود، خودداری گردد.

ضمنا همان طور که تاکنون مقامات کشورمان تاکید کرده اند موضوعات دفاعی هرگز مورد مذاکره نخواهد بود.