تاریخ معاصر جهان کمتر شاهد محاکمه دیکتاتورها و مستبدانی بوده است که سال ها در مسند قدرت بوده و بدون پاسخگویی به نهاد یا سازمانی، در عرصه سیاست یکه تازی کرده و منابع کشورشان را به نابودی کشانده اند. اگر از محاکمه نه چندان جدی کسانی چون حسنی مبارک در مصر یا تیرباران موسولینی در ایتالیا و چائوشسکو در رومانی درگذریم، شاید مهم ترین و جالب توجه ترین دیکتاتور قرن بیستم که بازجویی و محاکمه شد، صدام حسین، حاکم بلامنازع عراق، بود. طرفه آنکه، صدام در یکی از بحرانی ترین نقاط جهان و در اوج تنش های خاورمیانه هدایت کشورش را برای بیش از دو دهه به دست داشت، و نه تنها مخالفانش را با مکارانه ترین شیوه ها سرکوب می کرد که همسایگانش را نیز از تجاوز و تعدی به خاک شان در امان نگذاشت.