برف از مهر و آبان می بارید تا آخر فروردین؛ تا آنجا که به یاد دارم، چهار یا پنج ساله بودم که به آموزشگاه علوم قرآنی و دینی رضوی می رفتم وقتی که بیش از نیمی از هر سال با برف و باران همراه بود. تا سال آخر دبیرستان به یاد ندارم حتی یک روز هم به خاطر بارش برف تعطیل شده باشیم. اگر بنا بر تعطیلی مدارس با بارش برف بود، نیمی از سال، آموزش تعطیل می شد.

اما چرا این نوشتار را از اینجا آغاز کردم؟ غرضم، بیان بحران مشارکت مردمی در دهه های اخیر است. کودک که بودیم از سپیده دم روزهای برفی اهالی محله ها با جارو و خاک انداز و پارو مشغول برف روبی پشت بام ها و پیاده روها و خیابان ها می شدند و با عشق و سعه صدر، البته لبخند زنان و تفریح کنان، کاری می کردند کارستان که امکان آن همه خروجی کار، حتی با حضور هزاران نیروی خدمت رسان مدیریت شهری وجود نداشت.