ایران از زمان مشروطه و حتی پیش از آن با دنیای جدیدی مواجه شد و هر چه می دید، از جنس مستحدثات بود و برایش تازگی داشت. این تازگی هم در تکنیک و فن بود، هم در ماشین آلات، هم در امور پزشکی، هم در مسائل نظامی و سیاسی و اجتماعی و اقتصادی. این تازگی در ادبیات روزنامه ای و حتی ادبیات به معنای فنی آن یعنی داستان ها دیده می شود. جامعه ایرانی و مردم ایرانی با مجموعه ای مواجه شدند که تمامی آن برای شان غریب بود و با آن آشنا نبودند. چنین بود که کوشیدند بفهمند که این مجموعه جدید چگونه است. یعنی نیروهای مدرن چگونه نیروها و محمل هایی هستند و چه وضعیتی دارند. این پرسش جدیدی در مقابل جامعه ایران بود. وقتی به عقب