کسی که محکوم به زندان است، زندانی است، نه محکوم به مرگ. کسی هم که هنوز محکوم نشده و به دلیل قرار بازداشت در زندان است، از نظر حقوقی و فقهی اصلا بی گناه است. او فقط متهم است. اصل بر برائت است. تا وقتی جرم کسی با رای قطعی دادگاه ثابت نشود، اصل برائت بر او حاکم است؛ یعنی او بی گناه است. استاد فقه ما مرحوم دکتر سیدابوالقاسم گرجی(ره) که مرتبتی بس بالا در فقاهت و اصول و قواعد داشت، پا فراتر می گذاشت و می فرمود متهم از ریشه «وهم» است. کسی که متهم می شود، یعنی ما به گنهکاری او فقط وهم داریم. با زندانی محکوم یا متهم، باید متناسب با شان و شئون یک انسان برخورد شود. سهل است که حتی یک محکوم به مرگ نیز باید تا زمان اجرای حکم اعدام، در زندان از همه حقوق انسانی برخوردار است.