اغلب اقوام ما یا معلم اند یا آموزش و پرورشی. به همین دلیل ما به سادگی می توانیم یک آموزش و پرورش غیرانتفاعی تاسیس کنیم: چون علاوه بر معلم، در بین اقوام، معاون، مدیر، ناظم و دفتر دار هم داریم: گرچه تا به حال یک دبستان غیرانتفاعی هم تاسیس نکرده ایم.

طبیعی است ما هم معلمان خوب در فامیل داشته باشیم و هم معلم بد: اما خب عادت داریم همه را خوب و درجه یک ببینیم.

مثل اکثر مردم که در بین اقوام شان هیچ انسان بدی وجود ندارد و احتمالا آدم بدهای جامعه از سیارات منظومه های دیگر به زمین آمده اند.

اینها را گفتم که بگویم: چندی پیش جمعی از اقوام ما که پدر هشتاد و چند ساله من هم همراه شان بوده، رفته بودند ییلاق تا آب و هوایی عوض کنند.

به آنجا که می رسند، دو تن از مردان بازنشسته فامیل که هردوشان علاوه بر معلمی، سابقه ناظمی مدرسه را هم دارند، با یکدیگر شوخی شان می گیرد و شروع می کنند به همدیگر سنگ پرتاب کردن: و البته از سنگ های خارای کوه.

از قضا یکی از این دو نفر که زرنگ تر بوده برای در امان ماندن از سنگ، پشت سر پدر من پنهان می شود.

اما طرف مقابل کوتاه نمی آید و سنگش را به سمت حریف پرتاب می کند. پرتاب کردن سنگ همان و جاری شدن خون از سر پدرم همان.

و اما بعد: واقعا به بچه هامون چی بگیم؟