«بمب» واقعی عشقی است که می تواند انفجار صلح، دوستی و اعتماد را بین افراد برقرار کند. «بمب» همان واژه های ناگفته است، پریشانی حرف هایی که آنقدر می مانند تا به هیولایی آدمکش تبدیل می شوند!

تمام حرف فیلم «بمب، یک عاشقانه» نهفته در همان پلان پایانی است: پلانی که از روی شعارهای پرکینه و نفرت، از پیام های مرگ خواهی، به از هم گسیختن رویاهای معصومانه و انسانی یعنی تماشای یک توپ پلاستیکی پاره پاره می رسد...به تماشای بمب نشستن، حال و هوای دیگری برای بیننده فراهم می کند. احوالی که دهه پنجاه و شصت، ارتباط عمیقی با آن دارند. از صحنه های آشنای بمباران و نشستن در پناهگاه که بسیاری از کودکان و نوجوانان