حضرت فاطمه (س) تنها فرزند رسول مهربانی است که پس از رحلت پدر، از دنیا رفت. زندگی ایشان نیز مانند پیامبر، به حضور در دو شهر مکه و مدینه تقسیم می شود؛ در مکه او را دختر یک بدعت گذار در بت پرستی می دانستند؛ اما در مدینه با ایجاد حکومت توسط پیامبر، ارتباط نسبی و علاقه رسول خدا به ایشان که در قالب جمله های معروف «ام ابیها» و «هرکس او را بیازارد مرا آزرده کرده است»، اظهار شد و نزول آیه های تطهیر، مباهله، مودت و... به علاوه ویژگی های شخصیتی ایشان مانند مهربانی، فصاحت در گفتار و داشتن لقب مادر سید جوانان اهل بهشت، با ایشان مانند یک شخصیت درجه یک برخورد می کردند. در آن سال ها مدینه به ثبات رسیده و از نظر معیشتی، جهش اقتصادی در آن اتفاق افتاده بود. برخی از صحابه و نزدیکان پیامبر نیز تلاش می کردند از مواهب اقتصادی برخوردار شوند، اما حضرت فاطمه (س) زندگی همسان با توده مردم را انتخاب کرد. این همسانی با توده مردم در شام، جهیزیه و لباس عروسی و پوشاک شخصی ایشان و فرزندانش روایت شده است. حضرت فاطمه (س) تمام دارایی اش را به پیامبر این گونه گزارش می دهد: «قسم به کسی که تو را بحق برانگیخت، من و علی پنج سال است که فقط پوست گوسفندی داریم که روزها روی آن به شترمان علف می دهیم و شب ها آن را برای بستر خود مهیا می سازیم و بالش های ما پوستی است که با لیف خرما پر شده است».

دیگران نیز در گزارش مشابه از زندگی ایشان گفته اند: «فاطمه با آسیاب دستی گندم و جو را آرد می کرد و به قدری این کار را انجام داده بود که دست هایش آسیب دیده بود». متاسفانه ایران در چند سال اخیر با پدیده زشت «آقا زادگی» مواجه شده است؛ افرادی که به دلیل خویشاوندی با مسئولان از همه رانت ها استفاده می کنند و از کم ترین لذت دنیا نیز نمی گذرند. بخش مهمی از آسیب های جامعه ما به دلیل فسادی است که برخی مسئولان و وابستگان آنها ایجاد کرده اند و باعث به وجودآمدن فساد و تبعیض شده اند. بهتر است مسئولانی که در مناسبت های مختلف رسمی و غیررسمی در صداوسیما و دیگر تریبون های رسمی مردم را به رجوع به سیره اهل بیت (ع) دعوت می کنند، برای خود و فرزندانشان نیز ویژگی های زندگانی حضرت فاطمه را مجدد بازگو کنند!