امیر هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه) پانزده دفترشعر دارد، از «نخستین نغمه ها» تا «تاسیان». او یک شاعر اعتدالی یا نوقدمایی است. یعنی سایه هم کلاسیک کار است و هم نیمایی. سایه در قالب غزل همراه باسیمین بهبهانی، شفیعی کدکنی و حسین منزوی، به تاسی از نیما تحولاتی در مفاهیم و زبان غزل به وجود آوردند. حدود هشتاد درصد از غزلیات سایه، طیفی عاشقانه و سیاسی - اجتماعی ست. او به نحوی در این قالب، وامدار حافظ است و از مانیفست او در شعر استفاده می کند. غزل های سایه مثل غزل های حافظ در حافظه جمعی مردم مانده است، چون اشعار او آیینه تمام نمای غم ها و شادی های مردم روزگار خویش است. سایه گاهی از وزن و قافیه ها و مضامینی