کنگره بزرگداشت استاد شهریار به مناسبت هشتادمین سالگرد میلادشان را برگزار کردیم. آقا هیئتی را به نمایندگی از سوی خود برای شرکت در آن کنگره اعزام فرمودند. شادروان دکتر محمود بروجردی قائم مقام وزیر ارشاد بود و آقای دکتر شیرازیان و معاونین وزیر ارشاد و شاعران معنون (صاحب نام) تهران برای دیدار خصوصی و انتقال پیام آقا وقت ملاقاتی خواستند. در محل هتل، آقای دکتر بروجردی به من گفتند که آقا هدایایی هم برای استاد فرستاده اند که موقع مناسبی برای تقدیم آن هدایا را در نظر داشته باشم. این موضوع موجب تشویش خاطرم شد، چون می دانستم استاد حکیم از پذیرفتن هرگونه هدیه ای اعراض خواهند کرد و اگر این اتفاق بیفتد، چون موضوع حکومتی و رسمی است شاید در صورت بروز، بهانه سوءاستفاده و رد احسان تلقی شود، به هرحال به دنبال شیوه ای می گشتم که به منزل استاد رفتیم، بعد از تعارفات، آقای دکتر بروجردی، هدیه ای را از جانب مقام محترم ریاست جمهوری تقدیم استاد کرد، استاد حکیم با ابراز امتنان پاکت را گرفتند و بی آنکه به محتوایش نگاهی کنند، با قلم خود نوشتند که برای بنیاد بازسازی مناطق جنگی استفاده شود. سپس استاد بیانات خود را با ذکر فضایل آقای خامنه ای و مراتب عشق خود به ایشان آغاز کردند. استاد در آن کنگره یکی از بهترین و پخته ترین غزل های شهریارانه را به تجلیل از مقام رئیس جمهور محترم وقت به نام «شهید زنده» خواندند که بعضی از ابیات آن به شرح زیر است:

جهاد عشق تو پیروزی است پایانش

که سایه پرور سیمرغ بود دستانش

تهمتنی چو تو از هفت خوان نیندیشد

نهنگ عشق چه بیم از نهیب طوفانش

شهید زنده ما خود رئیس جمهوری است

که دست داده به قرآن که جان به قربانش

(آقای علی اصغر فردی- به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله خامنه ای)