در گرماگرم خبرهای سقوط هواپیمای تهران یاسوج، وقتی که دلم دارد مثل همه ایرانی ها ریش ریش می شود یکی نوشته ای در صفحه های مجازی می فرستد که آتشم می زند. خانم «پریسا سوهانی» یکی از مسافران این پرواز نافرجام در آخرین پستش در صفحه اینستاگرام دو بیت از شعرهای مرا نوشته است و تمام. دلم می سوزد. دلم واقعا می سوزد. ما آدم ها همین طوری هستیم. وقتی کسی را نشناسیم وجود و عدمش را باور نمی کنیم. اما وقتی نام یا چهره کسی برای مان آشنا باشد متوجه وجود و عدمش می شویم. من خانم سوهانی را نمی شناختم اما همین اندازه آشنایی او با شعر من و تصور اینکه او ممکن بود در آخرین لحظه های زندگی اش به شعر من فکر کرده باشد عذابم