«عصبانی نیستم» باز هم نتوانست به اکران عمومی درآید و نمی دانم چرا متولیان عزیز دولتی سینما که مرجع صدور پروانه نمایش فیلم ها هستند، با خود دچار رودربایستی هستند و هربار هزینه جدیدی را برای سینما به وجود می آورند! مقرر شده بود که فیلم بعد از جشنواره فیلم فجر از تاریخ 25 بهمن ماه اکران شود اما بنا بر صحبت بالاترین مقام رسمی سینمای کشور و براساس نظر وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی باید این فیلم دارای پروانه نمایش باز هم پنج دقیقه از آن حذف شود و خبر از بدعت جدیدی دادند! در این نوشتار نمی خواهم وارد اثرات سوء این تصمیم بر کاهش اعتبار پروانه نمایش فیلم ها شوم و نگاهم بیشتر معطوف به قانونی بودن یا نبودن تصمیم وزیر محترم است. در آیین نامه صدور پروانه نمایش مصوب هیئت محترم وزیران تنها بندی که می توان نسبت به جلوگیری از نمایش یک فیلم به آن استناد کرد، بندی است که به معاون وزیر اجازه جلوگیری از نمایش یک فیلم را تا رفع مشکل به وجودآمده، می دهد. این همان بند معروفی است که تا حالا به استناد آن از نمایش فیلم های متعددی در ادوار مختلف جلوگیری کرده اند و می توان به فیلم های به رنگ ارغوان و سنتوری اشاره کرد یا فیلم من عصبانی نیستم که پروانه نمایش دارد! در هیچ کجای آیین نامه بعد از صدور پروانه نمایش به هیچ مرجعی اجازه سانسور مجدد را نداده است و به جز جلوگیری از نمایش فیلم با استناد به آن بند آیین نامه قانون گذار (هیئت وزیران) هرگونه دخل و تصرف مجدد بعد از صدور پروانه نمایش را مجاز نمی داند. البته در تاریخ سینمای ایران نمونه هایی بوده اند که براساس رای مرجع قضائی در زمان آغاز اکران دچار سانسور مجدد شده اند (خانه ای روی آب بهمن فرمان آرا و...). القصه: رفتار قانونی با آحاد یک جامعه براساس مجموعه قوانین موجود بر هر دولتمردی واجب است و بدون شک در حوزه فرهنگ و هنر اولی تر و از وزیر محترم و ریاست محترم سازمان سینمایی که جزء افراد خوشنام مدیریت فرهنگی و هنری این سرزمین هستند، انتظار دوچندان می رود که براساس «مر» قانون رفتار کنند، چون مردمان هر سرزمینی به رفتارهای حاکمان خود چنان می نگرند تا همانند آنها شوند....