هنوز برای من یکسری سوال مطرح است که ذهنم را درگیر می کند. من خیلی آدم به روزی نیستم و هنوز سوالات افلاطون و سقراط برایم سوال هستند و خیلی هم به گفتن اینکه فلان اطلاعات و دانش را دارم مشعوف نیستم. هر چقدر که به اطلاعات و دانش خودم نگاه می کنم می بینم چقدر دانش من کم است. شاید در دوره ای که از مدرنیسم گذشته ایم و پا به دوره ای به عنوان پسامدرن یا پست مدرن گذاشته ایم لازم است دوباره به سنت های حکیم بودنمان برگردیم. سنتی که می گفت صبح بنشین، فکر کن و فلسفه کار کن، بعد برو تا ظهر طبابت کن، بعداز ظهر برو ادبیات کار کن و شب هم برو چیزی بنوش و ببین دنیای آن طرف چه شکلی است. جامعه ما پذیرای چنین شرایطی