زراه و ابوبصیر گفتند: گفتیم به او (یعنی به امام باقر(ع) یا امام صادق(ع)) که مردی بسیار در نمازش شک می کند، حتی اینکه نمی داند چقدر نماز اقامه کرده و چقدر به عهده او باقی است؟ حضرت فرمود: اعاده کند. گفتیم: همانا برای او زیاد اتفاق می افتد که هر وقت اعاده می کند شک می نماید. فرمود: از شکش بگذرد. (یعنی اعتنا به شک نکند) پس از آن فرمود: عادت ندهید آن پلید را به خودتان در شکستن نماز، پس او را به طمع اندازید. زیرا که شیطان پلید است و عادت دارد به چیزی که عادت داده شده است. یعنی هر آینه هر یک از شما از شک بگذرد و اعتنا نکند و نماز را زیاد نشکند، همانا اگر چندین مرتبه چنین کرد شکش عود نمی کند. زراه گفت: پس از آن فرمود: جز این نیست که آن خبیث می خواهد اطاعت شود، پس وقتی که عصیان شد، عود نمی کند به سوی هیچ یک از شما. (1)