به چند تن از رفقای طنزپرداز گفتیم به مناسبت شهرآورد پایتخت، رباعی یا دوبیتی طنزآمیز بگویند: لطف کردند و گفتند. کاری هم به آبی و قرمزشان نداشتیم! مهم همین لبخند مبارکی است که احتمالا روی لب های شما خواهد نشست.

ای رنگ و لعاب صورتت عنابی!

اینقدر مکن تو با حریفان لابی!

گفتم: تو طرفدار چه تیمی؟ دیدم

لب های تو قرمز است و چشمت آبی!

ما پرسپولیسیم، نگو پیروزی!

این اسم شده است کهنه و دیروزی

ما لایق فتح لیگ و شهرآوردیم

این است پکیج و هدیه نوروزی

«چه خوش بی مهربونی هر دو سر بی!»

چه خوش بی فتح لیگ و فتح دربی!

تو که نوزده پوئن زیری برادر!

چرا دایم تو کارت فیس و قر بی؟!

شهرآورد از نگاه یک خارج از باغ:

بگویم می کنم از چی ش قاطی؟

برایم می شود بازی ش قاطی

شبیه شیر روشویی خانه

که می شد قرمز و آبی ش قاطی!

این وضعیت همیشه و هر سال است

ناحق شده تاج سر و حق پامال است

در کشور خوب ما به جز پرسپولیس

هر بی هنری سرور استقلال است!

به لیدر و بازیکن و داور دادیم

یک ساعت ونیم، فحش خاور دادیم!

تا خانه رسیدیم پس از ورزشگاه

نقد از عدم شعور هم سر دادیم

به توپ، چمن، به داوری فحش بده

به لیدر تیم آن وری فحش بده

استادیوم آمدی که خالی بشوی

یک ریز بگو دری وری، فحش بده!

هم باخت تان نتیجه لابی هاست

هم داورتان شبیه مرغابی هاست!

مشتی، لگدی، سنگی، فحشی، چیزی

خیر سرتان دربی سرخابی هاست!