در روزهایی که باشگاه های ایرانی همزمان با رقابت های داخلی در رقابت های آسیایی حضور یافته اند و تیم ملی کشور توانسته به جام جهانی راه یابد و ارکان مختلف فوتبالی کشور خود را بسیار حرفه ای و 5 ستاره قلمداد می کنند، هنوز در بطن فوتبال و لایه های درونی این ورزش خبری از رفتار حرفه ای و شفافیت مالی یافت نمی شود.

مسائل متعددی نظیر قراردادهای مبهم بین باشگاه ها و مدیران با بازیکنان و مربیان، رفت و آمدهای فراوان مدیریتی، وجود نداشتن سوابق شرکتی مشخص درخصوص بعضی باشگاه ها، ابهام در نحوه تشخیص و مطالبه مالیات بر درآمد ورزشکاران، مربیان، سرپرستان و کادر فنی تیم های مختلف ورزشی و متمایز کردن فعالیت های حرفه ای و غیرحرفه ای، سیستم مبهم دلالی و ایجنتی با روابط غیررسمی و بسیاری مسائل دیگر، همگی موجب شده است که در فوتبال تقریبا دولتی کشور، هزینه های هنگفتی از جیب بیت المال هدر رود. مسائلی که سال هاست در کشورهای توسعه یافته و صاحب فوتبال برطرف شده است و این سوال ایجاد می شود که به چه دلیل و از سوی چه کسانی، این ابهامات رفع نمی شود. اگر فریادهای اخیر علی کریمی نبود، افکار عمومی تا چه میزان نسبت به این ابهامات حساسیت می یافت؟

باشگاه اقتصاددانان در پرونده امروز خود به بررسی موضوع شفافیت در فوتبال و مشکلاتی که در این خصوص وجود دارد پرداخته است.