درنای مازندرانی ها ساعت 12 ظهر روز گذشته از دامگاه فریدونکنار به طرف دامگاه ازباران پرواز کرد و بعد از چند دقیقه گشت زنی در آن محوطه ساعت 12:25 در داخل دامگاه ازباران فرود آمد و ساعت 12:45 سفرش را به سیبری آغاز کرد.

اگر سفر به مازندران در ماه های گذشته را از دست دادید، بدانید که یک فرصت مهم و جبران ناپذیر گردشگری از کف تان رفته است؛ فرصت تماشای پرندگان مهاجر بویژه درنای سیبری در فریدونکنار و قوهای زیبای سپیدبال در تالاب سرخرود.

درنای نر تنها، آخرین بازمانده جمعیت درناست که در گذشته نه چندان دور 16 قطعه از آن به ایران می آمدند و امروز فقط یکی از آنان به نام امید باقی مانده است.

درنای سیبری معروف به امید به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می شود. جمعیت غربی و مرکزی تابستان ها را در سواحل رود اوب واقع در غرب سیبری و یاقوتستان گذرانده و سپس گروه مرکزی برای زمستان گذرانی به هند و گروه غربی به شمال ایران می آمدند. از گروه مرکزی در سال 1992 تنها یک جفت باقی مانده بود و آخرین آن ها آخرین بار در سال 2002 دیده شده و احتمالا این گروه منقرض شده است.

از جمعیت غربی آن نیز که تابستان به شمال ایران می آمدند از زمستان 2007 تاکنون تنها یک پرنده باقی مانده است که زمستان ها به تالاب فریدونکنار می آید. مسیر مهاجرت این یک پرنده از فریدون کنار به سوی سواحل غربی دریای خزر ادامه پیدا کرده و پس از گذشتن از استان گیلان، جمهوری آذربایجان، داغستان و منطقه آستراخان روسیه به سوی شمال قزاقستان رفته و سپس تا رودخانه اوب در نزدیکی اقیانوس منجمد شمالی ادامه می یابد.

امید که یک درنای سیبری نر است، آخرین بازمانده از جمعیت غربی درنای سیبری است که هرسال به تنهایی مهاجرت زمستانه خود را انجام می دهد. اهالی منطقه فریدونکنار و ازباران، اهمیت زیادی برای حضور این پرنده در منطقه قائل هستند.

درنای سیبری در مناطق تالابی، شالیزارها، نیزارها و دریاچه ها به سر می برد.