دانش سیاسی در ایران «ایرانی» است. علوم سیاسی، نخستین شاخه از علوم انسانی جدید است که در ایران و در سال 1317ق. چند سالی قبل از مشروطه به فرمان مظفرالدین شاه قاجار در تهران تاسیس شد. اما علوم سیاسی در ایران، با وجود اهمیت اولیه ای که داشت با دو مشکل اساسی مواجه شد؛ 1. فشار ایدئولوژی دولت ها و غلبه اقتضائات ایدئولوژی بر سویه های علمی در تدوین سرفصل ها و واحدهای درسی 2. اشغال پست ها و مشاغل سازمانی مختص این رشته توسط مهندسان و پزشکان و دیگر افرادی که آموزش تخصصی در این حوزه از دولت مدرن ندارند. طبیعی است که این دو مشکل از مهم ترین عوامل بی قراری و عدم تعادل تاریخی در رشته علوم سیاسی در ایران است.