امروزه تقریبا در همه دنیا برای محاسبه حداقل های مورد نیاز یک خانوار، سبد هزینه های او شامل اقلام غذایی، هزینه مسکن، پوشاک، اقلام فرهنگی، سلامت و بهداشت را محاسبه کرده و سپس میزان حداقل دستمزد را با احتساب 8 ساعت کار روزانه و احتیاجات هر فرد تعیین می کنند. معمولا این فرآیند از طریق تشکیل کمیته ای سه جانبه با حضور دولت و نمایندگان بخش خصوصی و نیز نمایندگان کارگری تعیین می شود و با مذاکراتی که میان طرفین صورت می گیرد، ضمن شنیدن نظرات یکدیگر، مبلغ نهایی تصویب می شود. مدلی پذیرفته شده که در ایران نیز به دلیل عضویت در سازمان بین المللی کار و تعهد به اجرای مفاد، مورد استفاده قرار می گیرد.