فصل های تازه / فراتر از بودن / آنجا که باور بهار بارور می شود

تجلی دارند! / در مجال های سبز / درختانی ایستاده اند

که در بلندای تنفس صبح / قد کشیده اند! / این نشانه های پر نشان

صمیمیت درخت را / در خیال کال کویر / می شکوفانند!

و خاطره های پرواز / شب این حوالی را / چراغان می کند!

هنوز / مادرهای این سرزمین / قاب های کهنه را /

روی دلتنگی های پیوسته / پهن می کنند!

و شب های پر راز / در خواب آب / جریان دارد!

دیرگاهی ست / یک «اروند» رویا / بر مژه های منتظر جاری ست!

و دست های مضطر / تمنای شدن دارد! / باید برخاست!

و خواستن را / در مکتب «شهیدان» / مشق کرد! / وگرنه

از این خواستن ها و جستن های حقیر / خاستن و جستن برنمی خیزد!