زمین به عنوان مهد حیات انسانی، همواره به عنوان تکیه گاهی برای تامین بستر زیربناها وتکیه گاهی برای آینده زندگی بشر، مطمئن ترین پشتوانه مادی وی در این جهان پر آشوب و ناآرام بوده است. بی شک استحکام و پایداری همه ساختمان ها و تاسیساتی که زیربنای تمدن بشری هستند مرهون آغوش مطمئن و پذیرنده زمین است. اما همین مام پر عطوفت، گاهی خود نیز دستخوش آسیب ها و تلاطم های طبیعی نظیر زلزله، زمین لغزش، آتشفشان و... شده یا تحت تاثیر جفاهای فرزندانی که عمری میزبان آنها بوده دچار ناپایداری هایی می شود که طبیعتا آسیب هایی را به خود همین فرزندان تحمیل می کند. از جمله آسیب های زمین که در بیشتر موارد، دخالت انسان در ایجاد یا تشدید آن موثر بوده، نشست یا فرونشست زمین است.