تیم آقای احمدی نژاد با بحران شنیده نشدن صدای شان مواجه شده اند. صرف نظر از اینکه این صدا از موضع برحق صادر شده باشد یا موضعی نا به حق...

صدای آنها طنین و پژواکی ندارد. هر چند زمانی به نظر می رسید که آقای احمدی نژاد توده های مردم را پشت سر خود دارد اما همان زمان نیز خیلی از فعالان سیاسی با این تحلیل موافق نبودند. در موضع رای دادن ممکن است خیلی از اقشار احساس کرده باشند که رییس دولت های نهم و دهم امتیازات بیشتری به مردم بدهد. ولی اینکه آقای احمدی نژاد دارای مرام و مکتبی باشد یا توان موج آفرینی در بین مردم را داشته باشد، هیچگاه درست نبوده است. امواج انسانی که پشت سر ماشین آقای احمدی نژاد به عنوان رییس جمهور به راه می افتاد، به معنای محبوبیت شخصی تفکرات و مواضع او نبود: بلکه به دلیل امتیازاتی بود که توزیع می شد که حتی با تحقیر مردم نیز همراه بوده است. در حالی که صدای رییس دولت اصلاحات با وجود اینکه محدودیت های بسیار بیشتر و شرایط دشوارتری دارد، خیلی راحت طنین پیدا کرده و حرف او موثر واقع می شود. بحرانی که آقای احمدی نژاد، اسفندیار رحیم مشایی و حمید بقایی به آن گرفتار هستند، بحران شنیده نشدن است و به همین خاطر برای جبران آن صدای های بلندتری از خود صادر کرده و حرف های تحریک آمیز تری هم می زنند. آقای مشایی حکم آقای بقایی در مقابل سفارت انگلستان آتش زد. اینکار صرف نظر اینکه چه موضعی نسبت به حکم آقای بقایی داشته باشیم، روشن می کند که این کار اهانت به حکمی است که قوه قضاییه صادر می کند. برای اعتراض به حکم قضایی نمی توان با آتش زدن آن کاری را به پیش برد. بعید است که با این سروصداها عقب نشینی خاصی صورت بگیرد یا تخفیفی در مجازات آقای بقایی در نظر گرفته شود. آقای احمدی نژاد نیز نامه هایی را به سردار سلیمانی نوشته اند. این نوع رفتارها که اخیرا از سوی رییس دولت های نهم و دهم سر می زند، نشان دهنده تلاش آنها برای بلند کردن صدای شان است: غافل از اینکه آنها توان موج آفرینی کردن در جامعه را ندارند.