دنیای گسترده هنرهای ویژوآل و به خصوص در جهان معاصر، حرکت را بخشی از تصویر می داند که یا در بطن آن به شکل نهفته حضور دارد یا در فرم و نحوه اجرای اثر است که خود را می نمایاند. برای مثال در «کوبیسم» است که به ناگزیر، حرکت بخشی از پروسه درک نقاشی است و به خاطر حضور حرکت است که فرم خلاصه و استیلیزه می شود که با حرکت در حول وحوش آن، ترکیبات کوبیک خلق و ارایه شود.

در «فوتوریسم»، کمپوزیسیون با گردش در محور بعد زمان، دیده یا فهمیده می شود. فوتوریسم فرم را به حرکت در ابژه یا موضوع متحرک منجمد کرد و سپس به امکانات عکاسی گرایید و عکس ها را در فرم قاب گرفته ساکن به نمایش گذاشت.

در «حجم سازی» به روایت سبک «دشتایل» حرکت پرواز پرنده ای در پرواز را به صورت بی واسطه و بدون نمایش پرنده، به نمایش گذاشت.

در تابلوی مشهور «بالارونده از پلکان»، بدن انسانی با تداوم تغییر شکل، بیانگر این است که پلکان، بیان معمارانه حرکت در فضای معماری است.

در «نظریه های معماری مدرن»، حرکت بخشی از درک فضا - زمان در معماری است یا به عبارت کلی، بخش اصلی خلق اثر مدرن است.

در تعریف «مدرن»، زندگی در حال حرکت است و... سینما مدرن است!

و اینکه از نقش و حجم و معماری یاد شد، به این منظور است که حضور هنرهای تجسمی در میزانسن که تعریف کامل از هنر سینماست، امری جدی و انکارناپذیر است.

پس در سینما، اینکه چرا تصویر دارد حرکت می کند، این است که حرکت خود نیز امری تصویری است و در سالن سینما است که محتوای حرکت نهفته در ابژه، با حرکت فیلم در آپارات، آزاد و دیده می شود.