گرچه خانه کوچک به نظر می آید، اما مجموعه ای از اتاق های به هم پیوسته است، روزنه ای با سقف کوتاه یک اتاق را به دیگری وصل می کند و در آخرین آنها کارگاه تانه بافی(دستبافته های کلاته خیج که از آن به عنوان حوله یا رو میزی در شهرها استفاده می شود) قرار دارد. از طیغون گرفته تا صنم و بقیه زنان کلاته خیجی همه این دار را دارند و هر عروسی که به خانه می آید نیز بخوبی می داند قرار است بخشی از هزینه های خانوار را با پارچه بافی متقبل شود. سکینه الان نزدیک به 70 سال دارد و می گوید از هشت یا 9 سالگی مادرش او را پشت دستگاه نشانده و یادش داده چطور ببافد، هر ماکو که پرتاب می شود لحظه ای از عمر اوست که در تار و پود پارچه پنهان می شود. همسرش با چند بچه قد و نیم قد خیلی زود بر اثر تصادف می میرد و بعد پسرهایش را از دست می دهد و تنها دخترها برایش می مانند.