جهان اگر هم بی معنا قابل زیستن باشد به یقین با معنا، زیستی زیباتر دارد. نسیم معنادهی به زیست البته تنها از دل آسمان و وحی بر انسان و جهان نمی وزد اما به یقین نسیم آسمانی معنایی روح نوازتر و شنیدنی تر است.

بعثت- که همان نسیم و آواز آسمان است – در قلمرو معنادهی به زیست جهانی دو نقش بنیادین ایفا کرده است: الف) گاه به تکثیر معانی موجود در جهان انسانی کمک کرده است؛ ب) و دیگر گاه به تقویت و نهادینه سازی یک معنای ویژه توجه نشان داده است. انبیا آمدند تا با یکی از این دو کار قدرت انتخاب انسان ها را از میان معانی موجود برای زیستن در جهان افزایش دهند و به زیباسازی بیشتر جهان بپردازند.