جایی دعوت شده بودم تا در مورد حقوق زنان صحبت کنم. ماتم گرفته بودم که چه بگویم که کام دخترکان تلخ نشود. فهرست بلندبالایی از قوانین تبعیض آمیز را در ذهنم مرور می کردم! چه می گفتم که ناامیدشان نکند؟ چه دستاوردی در این سال ها برای رفع تبعیض ها داشتیم؟ برای تغییر چه کرده بودیم؟ از قانون اساسی شروع کردم، از اصل 20 که می گوید: «همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردارند».سروصدای دختران بلند شد. از نابرابری ارث، دیه و شهادت در برابر قاضی گفتند. گفتم صبر کنید، تازه شروع کردیم.