برای خیلی ها، رادیو رسانه ای گرم و اصیل محسوب می شود که هنوز هم در خلوتشان از جایگاه فوق العاده ای برخوردار است. مسلما آنچه این رسانه را همچنان گرم نگه داشته، اهالی رادیویی هستند؛ رادیویی های بی ادعا، به دور از پزهای روشنفکری و شاتر دوربین های عکاسان روی فرش قرمز جشنواره ها، فقط سعی می کنند کارشان را به بهترین شکل انجام دهند. مردم رادیویی ها را فقط از پشت امواج رادیو حس می کنند، به همین دلیل نمی توانند دغدغه هایشان را برای ساخت برنامه و... ببینند. مردم نمی توانند چهره آنها را در روزهایی که ناراحت هستند و غمگین از غم روزگار، ببینند و فقط آنچه می شنوند، صدای دلنشین و گرمی است که می خواهد روزنه