فیلم سینمایی«شیر» در نمای کلی یادآور این بیت از مثنوی مولاناست که: «هرکسی کو دور ماند از اصل خویش/ بازجوید روزگاروصل خویش»

آنچه در این فیلم بر شخصیت«سارو» می گذرد، نمادی از شخصیت های مدرن در نوعی جبر جغرافیایی است: جبری که اگر با اندکی «شانس» گره بخورد، به اختیاری تام و تمام تبدیل شده و زندگی فرد را دچار تحولاتی غریب می کند. فیلم با نماهایی از محیطی فقرزده در یکی از شهرهای کشور هندوستان شروع می شود. جایی که مردم برای سیر کردن موقت شکم خود به کارهایی خطرناک دست می زنند که دزدیدن زغال سنگ از قطاری پرسرعت و در حال حرکت یکی از آنهاست. سارو به همراه برادر بزرگ ترش در یکی از همین سرقت های کوچک