مذاکرات امانوئل مکرون و دونالد ترامپ و آنچه در کنفرانس خبری مشترکشان در واشنگتن گفتند، تا حدودی تصویر نهایی آنچه را پیش روست مشخص کرد؛ اما باید همچنان منتظر دیدار مرکل، صدراعظم آلمان، با ترامپ بود که دیدار مهمی است. در برخی رسانه ها گفته شده که ترزا می، نخست وزیر انگلستان نیز تا قبل از 12 می قرار است به واشنگتن برود؛ اما بر اساس اظهارنظرهای صورت گرفته، می توان چنین نتیجه گرفت که به نظر می رسد اتحادیه اروپا به ویژه سه کشور اروپایی مذاکره کننده، به خواسته های دونالد ترامپ تن داده اند و قرار است برجام را به گونه ای پیش ببرند که معتقدند نیازمند اصلاحاتی است. بر مبنای صحبت های مکرون و اشاره ای تلویحی که ترامپ در سخنانش داشت، می توان نتیجه گیری کرد که ترامپ قصد خروج از برجام را ندارد. به نظر می رسد ترامپ در موعد 12 می، تعلیق تحریم های هسته ای را یک بار دیگر تمدید می کند؛ با بیان این نکته که موافقت اتحادیه اروپا برای اصلاح برجام را جلب کرده و او به نشانه حسن نیت تعلیق تحریم های هسته ای ایران را یک بار دیگر تمدید می کند. به نظر می رسد بعد از 12می، فشار بر روسیه و چین برای تغییر نظرشان درباره برجام آغاز شود؛ چون آمریکا می داند برای هر تغییری در برجام، به جز ایران نیازمند تغییر نظر همه اعضای گروه مذاکره کننده یعنی 1+5 است. از همین رو، به نظر می رسد بعد از موعد 12 می، برای 120 روز آینده آمریکا و اروپا، روسیه و چین را تحت فشار قرار می دهند. نهایت این روند به آنجا منجر می شود که زمینه برای همکاری های مشترک منطقه ای و فرامنطقه ای برای حل برخی مسائل به ویژه بحران سوریه فراهم شود؛ در قالب همان چیزی که از آن به عنوان محدودکردن نفوذ منطقه ای ایران سخن می گویند. امانوئل مکرون نیز در واشنگتن تاکید کرد برای حل مسئله سوریه، باید ایران حضور داشته باشد و برای اروپایی ها به طور کلی مسجل شده بدون حضور ایران حل مسئله سوریه شدنی نیست و در مرحله بعد، حل مسئله یمن. در همین شرایط، آقای ظریف نیز در نیویورک پیشنهاد گفت وگوهای منطقه ای را مطرح کرده که شاید در مقیاسی بزرگ تر با حضور قدرت های فرامنطقه ای و نهادهایی مانند اتحادیه اروپا، حل مسئله سوریه و یمن شدنی به نظر بیاید.