مدت ها قبل وقتی با دکتر گلچهره سهراب، صحبت می کردیم به نظرمان رسید که قهرمان های تمام کتاب ها و کارتون های کودکی مان زنانی بوده اند که سرنوشتشان را دیگران برایشان رقم می زدند. انگار برای آنها این گزینه که خودشان تلاش کنند و زندگی شان را بسازند وجود نداشت. آنها باید صبر می کردند تا شاهزاده رویاها با اسب سفیدش بیاید و ببردشان و تا آن زمان اصلا کار و رویای دیگری نداشتند. یک دفعه گلچهره گفت که تازگی کتابی درآمده که قهرمان قصه هایش زنانی هستند که زندگی شان را خودشان ساخته و تمام سدهای جلوی راهشان را شکسته اند. او این کتاب را برایم هدیه گرفت. ذوق زده شدم. همان کتابی بود که باید در کودکی ام برایم می خواندند، اما مشکلی وجود داشت.

قهرمانان این کتاب با الگوهای غربی انتخاب شده بودند و شرایط و خاستگاه اجتماعی شان با دختران ما فاصله داشت. همان جا بود که ایده تاسیس کانال تلگرامی «دخترها تسلیم نمی شوند» به ذهنمان رسید. با خودمان گفتیم این همه زن توانا و موفق در ایران هستند که در همین خاک به دنیا آمده و بزرگ شده و در همین شرایط کارهای بزرگ کرده اند، پس چرا داستان زندگی آنها را برای دخترانمان ننویسیم که هر شب قبل از خواب یکی شان را بخوانند و رویای فتح قله ها به دست خودشان را بسازند. کانال و صفحه اینستاگرام را ساختیم و کار را با ترجمه تعدادی از متن های کتاب خارجی شروع کردیم. بعد کم کم شروع به نوشتن سرگذشت زنان ایرانی کردیم و گروهمان بزرگ تر شد و خوشبختانه استقبال خوبی هم اتفاق افتاد. مادران زیادی به ما پیام دادند که هر شب یکی از قصه های ما را برای دخترانشان می خوانند و دخترانی که از ما می خواستند سرگذشت زندگی قهرمانشان را برایشان بنویسیم.

آن قدر پیام های دلگرم کننده گرفتیم که با عشق و بی هیچ چشمداشتی به تلاشمان ادامه دادیم. همین استقبال باعث شد به فکر بیفتیم که برای متن ها تصویرسازی کنیم و آنها را در قالب یک کتاب به چاپ برسانیم.دیگر آن آدم های قبلی نیستیم. دیگر هیچ کاری به نظر ما غیرممکن نمی آید، ما به زن بودنمان افتخار می کنیم و می دانیم که دنیا با تلاش ما و دخترانمان جای بهتری خواهد شد.