«خانم خوشگل ها براتون روسری آوردم...». تا اینجا را که گفت به دوگانه همیشگی رسیدم. بخرم یا نه؟ «کالای ایرانی، تولید تولیدی خودمونه». با جمله دوم حجت را تمام کرد و باید می خریدم. نه برای... برای اینکه به خرید کالای ایرانی عادت دارم. اولین و آخرینش را خوب یادم است. اولین بار کتانی آدیداس می خواستم اما قیمتش بیشتر از توان جیب بابا بود.

این شد که به کفش ملی سرکوچه رضایت دادم. بزرگ تر که شدم دیدم مامان هم پارس خزر را به بوش، و... ترجیح می دهد. همیشه هم راضی است و از خریدهایش تعریف می کند. شاید دلیلش برای ما و خیلی های دیگر این باشد که توان خرید جاروبرقی و ماشین لباسشویی فلان مارک را یا هر کالای خارجی دیگر را نداشتیم اما طی این سال ها کلی کالای ایرانی باکیفیت شناختیم و حالا که حرف از حمایت از کالای داخلی به میان می آید با جان و دل همراه می شویم.