خیلی تصادفی بود. کتاب «رهبر عظیم» را می خواندم. کتاب عجیبی در مورد کره شمالی. صفحه های آخر آن بودم که در یک تحول عظیم تاریخی رهبران کره جنوبی و کره شمالی با یکدیگر ملاقات کردند. در کتاب «رهبر عظیم» یکی از ماموران عالیرتبه که عضو مرکز تبلیغاتی کره شمالی بوده است، تجربیات عجیبی را بیان می کند وتاثیراتی که این تبلیغات بر مردم داشته است. همه آنها البته در سایه تک صدایی حاکم بر کره شمالی بود. مردم جزبا تلویزیون رسمی اطلاعی از دنیا نداشتند. در اتاق مخصوصی که نویسنده کتاب «رهبر عظیم» در وسط مرکز امنیتی کره شمالی در آن بوده، به اسم ناشران ونویسندگان کره جنوبی در فضایل کره شمالی و رهبر آن مطلب جعل می کرده اند و در اختیار کادرهای حزبی قرار می دادند: هنر واقعا پادگانی با استفاده از نیروی انسانی. شاعر بزرگی که نویسنده کتاب است تنها به جرم اینکه چند برگ از مجلات کره جنوبی را از ساختمان امنیتی بیرون آورده است، محکوم به مرگ می شود که با بدبختی دردناکی فرار می کند. در چین زندگی فراریان و پناهندگان کره شمالی را گزارش می کند. این همه دروغ و بزرگنمایی حاکم کره شمالی در سایه انحصار رسانه ای در کره بوده است. اما به گمان من وقتی سیل اینترنت بالاخره راه خودش را باز کرد، کره شمالی هم زیر فشار قرار گرفت و بالاخره رهبران دو کره هم دیدار کردند. اما متاسفانه باز هم مردم قربانی ماندند. قرار شده است که در مورد سلاح اتمی فقط گفت وگو کنند و از حقوق بشر حرف نزنند. سابقه لیبی هم نشان داد که امریکایی ها فقط تسلیم کردن مخالفان برای شان مهم است و نه همکاری و همراهی با آنان. مردم بازیچه قدرت ها بوده اند وخواهند بود. حرفی که هزار بار از نقاط مختلف دنیا شنیده ایم.

نویسنده کتاب «رهبر عظیم» جنگ جین سون است و مترجم آن مسعودیوسف حصیرچین و ناشرش نشر ققنوس.