خوشنویسی را می توان شاخص ترین هنر در پهنه سرزمین های اسلامی و به مثابه زبان هنری مشترک برای تمام مسلمانان دانست. هنر خوشنویسی همواره برای مسلمانان ارزش ویژه داشته است، چرا که در بنیاد، آن را هنر تجسم کلام وحی می دانسته اند. آنها نه تنها خط زیبا را در نسخه پردازی قرآن، بلکه در بیشتر هنرها به کار می بردند. تکامل و تبدیل خط به خوشنویسی بیش از هر کجا در میان مسلمانان به چشم می خورد. در قرآن کریم در آیه های «ن و القلم و مایسطرون» و «الذی علم باالقلم» به قلم و نگارش اشاره شده است. قبل از ظهور اسلام، خطوط گوناگونی مانند خط میخی و پهلوی و اوستایی در ایران رواج داشته است. اما با پیدایی دین اسلام، نیاکان ما الفبا و خطوط اسلامی را پذیرا شدند.