با آقای حاتمی کیا سه بار افتخار همکاری داشتم. دو بار به خاطر بازی در فیلم های «روبان قرمز» و«موج مرده» و یک بار هم با مسوولیت بازیگردانی در فیلم «به نام پدر». به نظر من آقای حاتمی کیا از کارگردان هایی هستند که برای مسوولیت بازیگردانی در کار اهمیت زیادی قائل هستند و به آن اتکا می کنند گرچه معتقدم خود آقای حاتمی کیا در «روبان قرمز» بهترین بازیگردان ممکن بودند اما به نظر من اگر ایشان مشغله ذهنی کمی داشته باشند در طول ساخت کار، باظرافت بازیگر را راهنمایی می کنند و مهم ترین دلیل اینکه در طول کار از بازیگردان استفاده می کنند این است که می خواهند اغتشاشات روابط بین بازیگر و کارگردان را آرام کنند و درواقع بازیگردان، کانال مستقیم و بی مساله بین بازیگر و کارگردان باشد. فکر می کنم بازیگردان، مسوول فراهم کردن کانال ارتباطی درست و حرفه ای بین بازیگر و کارگردان است. اما به هر جهت آقای حاتمی کیا جزو کارگردانان بسیار خوبی هستند که به درستی بازیگر را هدایت می کنند. متاسفانه در سال های گذشته به دلیل مشغله هایی که داشتم اساسا فیلم کم دیده ام و بعد از فیلم «به رنگ ارغوان» و «ارتفاع پست» نتوانستم فیلم های ایشان را ببینم ولی می دانم ابراهیم حاتمی کیا در ارتباط با بازیگردانی و کار با بازیگر از فیلمسازان موفق سینما هستند. حتم می دانم آقای حاتمی کیا جزو انسان هایی هستند که اگر ازنظر روحی و زندگی خصوصی و اجتماعی در آرامش باشند این آرامش به کارهای ایشان هم انتقال داده می شود ولی اگر مشکلات داشته باشند این در فیلم های شان هم تاثیر می گذارد و در ساخته های شان کاملا مشهود است. همیشه فکر می کردم فضا و کار باید برای بازیگر مهیا باشد تا بتواند کارش رابه شایستگی انجام دهد چون بازیگر با حس، کارش را ارایه می دهد اما در همکاری با ابراهیم حاتمی کیا متوجه شدم که فضای کارکردن برای کارگردان هم باید مهیا باشد و این مقوله بسیار جدی است.