الیوم در اندرونی چای دیشلمه با پولکی اصفهان می نوشیدیم و روزنامه فخیمه جام جم را تورق می فرمودیم که خبری خواندیم و تشتکمان پرید. فوق النهایه مبهوت گشته، عرقچین از سر برداشته هی پس کله مان را خاراندیم و چندبار خبر را خواندیم و هیچ ملتفت نشدیم. چند شب پیش که مردک زردنبوی کله هویجی ترامپ آن معاهده معهود را جر واجر کرد و خبر از خروج از آن داد. شیخ حسن خودمان همان شب بر صفحه تلویژن حاضر گشته اعلام فرمودند به میرزا ممجواد خان ظریف الممالک، فرموده ایم در مورد معاهده ضمانت محکم و قایم از یوروپ گرفته که بیشتر از این برجام پاره پوره نگردد و گویا رجال حکومت و سیاسیون هم در این فقره تاکید داشتند که گویا تضمین های محکمی گرفته شده است و قدری آن شب از گفته های جناب پرزیدنت آرام گشته خوابیدیم.

دیروز گویا موگرینی نامی، آروغ فندقی ناشتا زده اند که از شیخ حسن تضمین گرفته ایم در برجام بماند. سرسراغ کردیم ببینیم که این موگرینی کیست که گویا احد از نسوان پولوتیک فرنگ است که مدتی قبل هم به ممالک محروسه ما مشرف شده اند و قلیل از نمایندگان ذوق زده شده اند و با وی سلفی هم انداخته اند.

ما که خودمان به قدر ارزنی از پولوتیک سرمان می شود و کم و بیش ملتفتیم از امور بین ممالک در دوسیه برجام مانده ایم. فی هذه الساعه حقیقتا گاو گیجه گرفته ایم که بالاخره رجال حکومتی ما تضمین گرفته اند که یوروپ در برجام بماند یا ما به یوروپ تضمین داده ایم که در برجام اتراق کنیم. از خشایار سرسراغ کردیم بلکه خدا چیزی به زبانش بدهد از سر در گمی وارهیم. صدایش کردیم و طرح موضوع کردیم. خنده ای زده عارض شد: تصدقت گردم تضمین هم یک چیزی است مثل همان مهریه، کی داده کی گرفته؟ حقیقتا مجاب گشته و سر به گریبان تفکر فرو کردیم. زیاده فرمایش نداریم.