به نظر می رسد «خشم»، «خشونت» و «پرخاشگری» واژه هایی هستند که با نزاع و درگیری در ارتباط بوده و به نوعی می توان گفت درهم تنیده شده اند. خشم، هیجان کاملا طبیعی و مانند سایر احساسات نشانه سلامت و تندرستی و عواطف انسانی است، اما هنگامی که از کنترل خارج شده و به خشونت تبدیل می شود، می تواند به حس مخرب و ویرانگر تبدیل شود.

زمینه بسیاری از آسیب پذیری های فردی مربوط به رفتارها و واکنش هایی است که فرد ممکن است در شرایط گوناگون از خود بروز دهد. پرخاشگری یکی از اختلالات رفتاری است که با هدف دفاع از خود و صدمه رساندن به طرف مقابل صورت می گیرد، اما گاهی فرد پرخاشگر برای دفاع از خود، به خود نیز صدمه می رساند! پرخاشگری می تواند از تندخویی و عصبانیت کنترل نشده و گستاخی، تا خودزنی، دیگرآزاری و حتی رفتارهای تخریب گرایانه علیه اموال و اماکن خصوصی و عمومی بروز داده شود.