28 اردیبهشت سال 1364 سالروز شهادت دلیرمردی بود که در ابتدای جنگ تحمیلی، همراه با یارانش مانع از سقوط آبادان شدند. فردی که نخستین فرمانده کمیته انقلاب مرکزی تهران و فرمانده گروه فداییان اسلام در طول ایام دفاع مقدس بود.

سیدمجتبی هاشمی در 28 اردیبهشت در خیابان وحدت اسلامی (شاپور سابق) تهران، توسط اعضای گروهک منافقین مورد سوء قصد قرار گرفته و به شهادت رسید.

در ادامه دست نوشته های خواندنی از این شهید را خواهید خواند:

مگر می شود به عنوان یک مسلمان متعهد به خود اجازه داده تا به سرزمین های اشغالی فلسطین عزیز، اسرائیل غاصب همچنان بتازد و مردم محروم و آواره مسلمان فلسطین را هر روزه قتل عام کند. هرگز نمی توانیم ساکت بنشینیم در حالی که آنها در خانه های خود اجازه نفس کشیدن را ندارند. آری، آنها محکوم به مرگ اند زیرا مدافع ارزش های اسلامی اند. آنها برای خدا می جنگند و همانا پیروزی از آن مسلمین است.

می خواهم با امامم، آن رهبر عالیقدر انقلاب اسلامی و آن رهبر کبیر مستضعفان جهان وداع کنم و هم از محضر مقدس و مبارک و شریفشان پوزش بطلبم، متاسفانه نشد با فتح و پیروزی کامل خدمتشان مشرف شویم و از نزدیک صورت بی مثال ایشان را ببینیم و دست مبارک ایشان را ببوسیم و به آرزویمان برسیم.

باید بگویم بارها و بارها قصد داشتم خدمت ایشان برسم و از جبهه و اوضاع نبرد و از حال و روز رزمندگان جان برکف اسلام برایشان بگویم و درددلی با ایشان داشته باشم و لازم به ذکر است، هر چند دوستان بارها لطف داشتند و به من عرض می کردند که: اگر می خواهی به دیدار امام بروی، بسم ا... هماهنگ می کنیم؛ چرا به دیدار حضرت امام نمی روی ما هماهنگ می کنیم تا حتما به دیدار امام بروی و من در جواب عرض می کردم: اصرار نکنید؛ زیرا من از آغاز جنگ با خود و بچه های فدائیان اسلام عهد و پیمانی بستیم و قراری گذاشتیم؛ تا وقتی که یک سرباز بعثی عراقی در خاک میهن اسلامی مان جولان می دهد و تا وقتی آنها را از خاکمان بیرون نکردیم و به پیروزی کامل دست نیافتیم، هیچ کداممان به دیدار رهبرمان حضرت امام نرویم.